Kartka wyrwana z pamiętnika Draco Malfoya (Mały Bonusik)

Przygotowałam krótki bonus. Raczej nie zalicz się to pod rozdział opowiadania, ale nie mogłam się powstrzymać, by go tu nie dawać. Moim hobby jest pisanie tego typu rymowanek i jakąś tak. Miłego czytania.

 

 

Czarny zeszyt, który był chowany, co noc. Mieszkał pod poduszką. Skrywał wszystkie mroczne tajemnice pewnego arystokraty. Jedyny przyjaciel, który potrafi słuchać, który nie przerywa i pozwala wepchać w siebie całą złość. Pierwsza strona była skrajnie przypalana, a staranny napis głosił:

 

Jestem aniołem ciemności

Tylko pustka u mnie gości

Ciemność i strach przepełnia życie

Nie czuje, nie kocham, nie wiem, czym jest serca bicie

Tylko gorzka łza…

Czy to naprawdę ja?

Gniew i smutek nie znika

Pojawia się lekka panika

Niczym cień odejść nie chce

Choć proszę nie słyszy mnie

Nadal w cieniu się kryje

Wśród gołych drzew wiatr wyje

Nie mam ciepła, które mógłbym dać

Serce zastygłe- tylko na tyle mnie stać

Żyły zimne, krew w nich nie płynie

W bezdennej głębinie

Chłód ode mnie bije

Bo jestem aniołem ciemności, gdzie każdego dnia umieram i żyje

 

Kilka stron zapisanych ciemnym atramentem. Tak nie wiele. A jednak to pomagało młodemu człowiekowi uporządkować życie. Nikt o tym nie wiedział. Jedna z tajemnic, które Draco starannie ukrywał. Pisał o północy, gdy wszyscy już spali. Wtedy miał pewność, ze nikt mu nie przerwie. Auror i śmierciożerca w jednym. To tak jakby w jednym ciele złączyć anioła i szatana. Ostatnio powstał wpis, który… No właśnie jak do określić? A może spróbujecie sami. Sam Malfoy nie potrafił znaleźć słów na tytuł tego wiersza, więc został on bez nazwy:

 

Narodzony z dwóch światów

Niepasujący do planów i schematów

Z miłości i nienawiści

Z wojny i pokoju, który się nie ziści

Żyje wśród ludzi, choć do nich nie pasuje

Nie je, bo cierpieniem głoduje

Anioł światła, który podpisał umowę z diabłem

Śmierć nazywana życia paktem

Próbuje uwolnić się spod władzy pana swojego

Nie znając nawet imienia jego

Kazano mu zabijać, torturować

I robił to, by złość wyładować

Zabiera życie, w nic nie wierzy

Zdaje sobie sprawę

Że odejść musi

Prędzej czy później ktoś go do tego zmusi

Wiedział, że świat weryfikuje

Lecz go nie przyjmuje

Bo on się wyróżnia

Po śmierci innych czeka niebo, jego próżnia

Jego ostatnia misja śmierć zbawieniem duszy

To nie koniec, przecież i tak dalej ruszy

I nawet, jeśli wszyscy będą go mieli za nic

Dla śmierciożercy nie ma granic

Zabił kuzynki ojca i matkę

Patrzył jak jego pan zabija przyjaciela żonę i babkę

Jego czas już się skończył

Podpisał na siebie wyrok, cierpliwość wykończył

Patrzył jak jego ciało się rozpada

Oczy nie patrzą na Armagedon, duszę ogarnia zagłada

To upadek anioła, który nie powstał

On zawsze tam gdzie początek został

Po chwili wszystko znika

Zostaje człowiek i czysta krytyka

Nie ma anioła. Odszedł, ale wróci

Męki człowiek skróci

A teraz on jest sam bez pomocy

Ten, który odszedł za diabła mocy

Każe mu się poddać

Dusze Czarnemu Panu oddać

Bo to jego przeznaczenie

Kolejne tchnienie

Kolejna misja- tym razem porwanie

Norma, czyli gwałt, informacje zabijanie

Czyli zwykła codzienność

Dla innych świętość

Dla niego przekleństwo

Lub śmierci niebezpieczeństwo

Czyli życie upadłego anioła

Ale on wie, że tym razem też przeżyć zdoła

Dlaczego? Bo jego rodzina

By się ratować poświecili syna.

 

Ostatni wpis w czarnym zeszycie. Pamiętnik człowieka, który nie wie, co zrobić ze swoim życiem. Początek i koniec. Czerń i biel. Dobro i zło. Same przeciwieństwa w jednym człowieku. Życie rozstraja, go na części. Ale w dalszym ciągu w jednym ciele. O jednym charakterze. W jednej osobie.